اگر پدر و مادر شما در كودكي چيزهايي كه نياز بوده به شما نداده‌اند يا مشكلاتي در ارتباط با آنها داشته‌ايد كه به شما آسيب‌هايي رسيده است؛ منتظر و طلبكار نباشيد كه كسي پيدا شود و اين خود شما كه وارد نقش قرباني شده است را نجات بدهد‌ و تمام خلاءهاي عاطفي شما را پر كند!

اولا اين توقع و طلبكاري از ديگران، نشان مي‌دهد شما اين خود آسيب ديده‌ي اكنون را درك نكرده و نپذيرفته‌ايد و مي‌خواهيد كسي، خودي كه الان‌ وجود ندارد را به شما بازگرداند!

دوماً چيزي كه شما نمي‌توانيد در خود‌ پرورش دهيد و به خودتان بدهيد چگونه مي‌خواهيد از ديگران بگيريد؛ به طوري كه آن را باور نيز داشته باشيد؟! پس بهتر است ابتدا اين خود را در همين زمان و مكاني كه هستيد بپذيريد و به صلح برسيد و سپس در جهت شفاي آن قدم برداريد.

البته منظور من اين نيست كه از ديگران، حمايت عاطفي‌ درخواست نكنيم اما مشكل ما از‌ جايي شروع مي‌شود كه از مشكلات و آسيب‌هاي كودكي،‌ براي خود و ديگران، داستان قرباني ساخته‌ايم و از همه توقع داريم و طلبكار هستيم كه به ما چيزهايي بدهند كه در كودكي احتياج داشته‌ايم و اكنون نداريم و يا نيستيم!

وقتي از كودكي آسيب‌هايي ديده باشيد و در اثر اين آسيب‌ها باورهايي منفي و مخرب نسبت به خودتان، ديگران و دنيا در شما شكل گرفته است؛ اگر شما را غرق محبت كنند و يا به شما توصيه كنند مثبت باش؛ حال دروني شما خوب نمي‌شود!

چون وقتي افكار مثبت واقع‌بينانه ما در تناقض با عقايد و باورهاي منفي ما قرار بگيرند؛ براي ما بي‌ارزش و بي تاثير خواهند شد و مغز ما فقط آن چيزهايي كه از كودكي باور كرده و حقيقت مي‌پندارد را مي‌پذيرد و باقي موارد را ناچيز مي‌داند يا انكار مي‌كند! باورهاي منفي لايه زيرين افكار ما هستند و ما آنها را قطعي و حقيقت مطلق مي‌پنداريم و ما افكار و فرضيه‌هاي ذهني خود را بر اساس آنها پايه ريزي مي‌كنيم. تا باورها تغيير نكنند افكار و ارزيابي‌هاي ما تغيير نمي‌كنند.

براي تغيير باورها، مطالعه كتابهاي زير را پيشنهاد مي‌دهم لطفا مطلبمشاوره خانواده چيست؟را بخوانيد.

منبع: وبلاگ مشاوره روان درماني

فرد سيگاري وقتي نمي‌تواند سيگار را ترك كند؛ براي اينكه از رنج تعارضات ذهني خلاص شود؛ توجيه مي‌كند كه سيگار باعث مي‌شود اعصابم آرام شود؛ براي كاهش وزن خوب است و باعث تمركز بيشتر مي‌شود!

وقتي دچار باورهاي خاصي باشيد‌ و در زندگي شما اتفاقاتي متناقض با باورهايتان، رخ بدهد؛ شما يا كمتر متوجه تناقض‌ها مي‌شويد و يا هر تناقض و اختلافي را توجيه مي‌كنيد تا دچار رنج تعارض و‌ ناهماهنگي در باورهايتان نشويد!

به همين خاطر، فردي كه خود را هميشه شكست خورده مي‌پندارد؛ شكست يا اشتباه در كارها، برايش عادي به نظر مي‌رسد! يا زني كه خود را دوست نداشتني و بي‌ارزش مي‌پندارد؛ از بي‌توجهي مردان، احساس تعارض نمي‌كند؛ پس چنين روابطي را عادي مي‌پندارد! كلاهبرداراني كه سر ديگران كلاه مي‌گذارند احساس تعارض و ناهماهنگي نمي‌كنند!

ما بر اساس باورها و تصاوير ذهني كه از خود داريم رفتار مي‌كنيم. هر اتفاقي هم براي ما مي‌افتد آن را توجيه مي‌كنيم تا دچار ناهماهنگي شناختي نشويم. حتي اگر اتفاقاتي كه افتاده است مثبت باشند؛ اما ما فردي با عزت‌نفس ضعيف و باورهاي منفي باشيم؛ باز هم اين تعارض، به ما احساس رنج مي‌دهد چون باورهاي ما مورد تهديد قرار گرفته است! در اين شرايط، دست به توجيه، انكار و... مي‌زنيم! و باز هيچ تغييري در رفتار ما انجام نمي‌شود!

ما مي‌خواهيم سريعاً هيجانات منفي و رنج‌هاي ناشي از تعارضات در آنچه باور كرده‌ايم با آنچه واقعيت دارد يا اتفاق افتاده است را كاهش دهيم پس دست به توجيه و توجه انتخابي مي‌زنيم! به همين خاطر هر چقدر موفقيت‌ها و قابليتهاي برخي اشخاص را به آنها يادآوري كنيم باز جز شكست، نقص و بدبختي چيزي نمي‌بينند و مي‌گويند اينها استثنا يا شانسي بوده است يا چيز مهمي نيستند!

ما بايستي ذهني باز و پرسشگر داشته باشيم؛ به استقبال تفاوتها برويم و به باورهايمان شك كنيم؛ نگاه نقادانه داشته باشيم و از تعارضات و تناقضات ذهنمان فرار نكنيم؛ رنج ناهماهنگي را بپذيريم و سركوب نكنيم و تحمل ابهام را داشته باشيم. اين تعارضات ذهني، ممكن است براي ما رنج به همراه داشته باشند اما باعث مي‌شوند كه ما با واقعيت‌ها روبرو شويم و افكار، باورها و رفتار خود را بر اساس واقعيت‌ها تغيير دهيم.
تعارضات ذهني؛پافشاري روي باورهاي خاص و اتفاقات متناقص با آن باعث توجيه ما ميشود.پاسخ به هيجانات منفي و رنج با توجيه????????????????ذهن باز و پرسشگر داشته باشيم لطفا مطلبمشاوره خانواده چيست؟را بخوانيد.

منبع: وبلاگ مشاوره روانشناسي

غالباً علت بيچارگي ما خودمان هستيم! ما در طلب چيزها و آدم‌ها هستيم، اگر چه در اعماق قلب خود مي‌دانيم كه اينها نمي‌توانند ما را خشنود سازند! تصور مي‌كنيم كه اگر شغل خاصي به دست آوريم يا به موفقيت‌هاي ويژه‌اي دست پيدا كنيم؛ تمام مشكلاتمان حل مي‌شود اما ناگهان در مي‌يابيم كه چيزهايي كه ما با چنين شور و شوقي خواهان آنها هستيم؛ چندان هم شگفت‌انگيز نيستند!

لحظه‌اي كه چيزي را به دست مي‌آوريم، نگراني براي از دست دادن آن را آغاز مي‌كنيم! بخش اعظم رنج ما از احساس ايجاد مانع براي خودمان نشأت مي‌گيرد. وقتي در ساعات اوليه صبح از خواب بر مي‌خيزيم از اين دنده به آن دنده مي‌شويم و مي‌پرسيم چرا هيچ كس مرا درك نمي كند؟ چرا نمي‌توانم چيزي را داشته باشم كه فلاني داراي آن است؟

ما انرژي زيادي صرف غصه خوردن در مورد تصوير و موقعيت خود مي‌كنيم و هميشه گوش به زنگ هر چيزي هستيم كه مقام و عزت نفس ما را تهديد مي‌كند! چنان در خصوص ارائه تصويري پسنديده از خويش نگرانيم كه عذرخواهي از صميم قلب را دشوار مي‌يابيم و غالباً تاكيد مي‌كنيم كه طرف مقابل نيز بر خطاست! نتيجه تمام اين خود مشغولي‌ها اين است كه نه تنها خويشتن را به رنج مي‌افكنيم بلكه باعث رنج ديگران نيز مي‌شويم!
‏ ‏
‏به جاي آنكه به خاطر خودخواهي و تنگ نظري مزمن، به خود دشنام دهيم؛ بهتر است با ملايمت اين واقعيت را بپذيريم كه علت چنين رفتارهايي، مغز قديمي ماست! مغزي كه براي بقا مناسب بود و فقط ناظر به خود من بود. بدون اين خودمشغولي بي‌رحمانه، گونه‌ي ما بقا نمي‌يافت، اما اگر به آن اجازه دهيم كه بر زندگي ما مستولي شود، سيه روز خواهيم بود و تمام تلاش خود را به كار مي‌گيريم تا خود و ديگران را ناخشنود سازيم!
.
.
اين مطلب، برگرفته از كتاب از دلِ تو تا دلِ من است كه به موضوع #شفقت_ورزي از نگاه فلسفي مي‌پردازد. دوستان، هر كتابي كه در اين وبلاگ، معرفي مي‌كنم؛ ممكن است مطالعه آن، براي همه كارايي نداشته باشد و كتاب هم قرار نيست شما را تغيير بدهد! اما تا مي‌توانيد بهتر است مطالعات متعدد داشته باشيد تا ذهن شما در معرض افكار متفاوت قرار بگيرد و بتوانيد ادراك خود را تغيير دهيد.

من... هستم! هر فكري كه اينگونه بيان شود يا شبيه اين جمله كه چيزي را به خودتان نسبت مي‌دهيد؛ چون با هويت شما گره مي‌خورد جزيي از شما مي‌شود! كافي‌ست منفي هم باشد! مثلا من شكست خورده هستم! من آدم بدي هستم! من نالايق هستم! شايد فكر كنيد اين فقط يك فكر است كه اينطور بيان شده!

اتفاقا آنچه شما بيان مي‌كنيد نشان مي‌دهد چگونه در مورد خود فكر مي‌كنيد و چه باوري نسبت به خود داريد؟! افكار شما واقعيت زندگي شما را مي‌سازند. شما به آنها بسيار اهميت مي‌دهيد و آنها را جدي مي‌گيريد‌. افكار شما منشاء انتخاب‌ها و تصميم‌هاي شما هستند و شما بر اساس آنها زندگي مي‌كنيد و داستان مي‌سازيد!

اما چه كنيم!؟ با اين افكار اگر منفي هستند بجنگيم؟ از آنها فرار كنيم؟ يا از آنها بترسيم؟ خير! چيزهايي كه وجود دارند را بايد به رسميت بشناسيم حتي اگر درست و خوب بودن آنها را تاييد نمي‌كنيم! زيرا بايد پذيرفت افكار منفي و ناراحت كننده در همه ما وجود دارند و هر چه جلوي آنها را به زور بگيريم يا انكار كنيم قدرت تخريب آنها بيشتر مي‌شود! قدم اول مي‌تواند آگاهي و خودآگاهي نسبت به آنها و تاثيري كه بر احساسات و رفتار ما مي‌گذارند باشد. براي اين كار مي‌توانيد مدتي افكار و احساساتتان را ثبت كنيد.

نكته بعدي اين است كه خودتان را افكارتان جدا و متمايز كنيد. مثلا به جاي من احمق هستم؛ بگوييد من رفتار احمقانه‌اي داشتم! به جاي من آدم بدي هستم؛ بگوييد من فكر مي‌كنم خوب عمل نكردم! به جاي من نالايق هستم؛ بگوييد من الان فكر مي‌كنم لايق اين شرايط نيستم! به جاي من شكست خورده هستم؛ بگوييد افكار من مي‌گويد كه من شكست مي‌خورم!

هر كلمه و جملاتي كه بتواند بين هويت شما و افكار منفي‌اتان فاصله بيندازد مفيد است. اين تكنيك جداسازي را براي بيان نقصهايتان نيز مي‌توانيد استفاده كنيد.‌ در اين روش، شما از افكارتان فاصله مي‌گيريد و مانند يك مشاهده‌گر به آنها توجه مي‌كنيد نه يك قضاوت‌گر و آنها را جزيي از هويت خود نمي‌دانيد! آنها را لزوما باور نمي‌كنيد و به آنها بيش از حد اهميت نمي‌دهيد.

براي ما بسيار جذاب است كه خود را در قالب جمله‌ي «من...هستم» تعريف كنيم! اما چقدر اين تعريف ما، بدون تناقض، واقع‌بينانه، قابل استدلال معتبر، قابل صدق در تمام شرايط و يا شامل تمام وجود ماست؟!

قبل از اينكه، دنبال خودشناسي باشيد؛ به دنبال خودآگاهي و خودكاوي باشيد. اينكه پي ببريد من اكنون و هر لحظه، چه افكار و احساساتي دارم؟ ريشه و منشاء افكار و احساسات، عقايد و رفتار من چه هست؟ من تحت تاثير چه كنش‌ها و واكنش‌هايي هستم؟ مغز من چه كاركردهايي دارد و چگونه جهان را درك مي‌كند؟ من چه جهان‌بيني و فلسفه‌اي براي زندگي دارم؟

اما تصور افراد از خودشناسي، معمولا اين است كه به يك تصورات و پيش‌فرض‌هايي از خودشان برسند و همان را در تمام رفتارها و انتخاب‌هايشان در نظر بگيرند! مصداق جمله من هميني‌ام كه هستم! اما عموما اين شناخت‌ها برگرفته از قضاوت‌ها و تصورات ذهني، آرزوها و توهمات، تفكرات قالبي و خطاهاي شناختي است و آدمي نمي‌تواند بگويد من مطلقاً اين چنين هستم و خود را در تعريفي جامع و مانع بگنجاند!

در نهايت، افرادي كه برايشان خيلي جالب است، بگويند من اين چنين و آن چنان هستم، به دامان فال و پيش‌گويي، ماه تولد و طالع‌بيني و... كشيده مي‌شوند و در افراد ديگر هم، تنها به دنبال تشابهات خود مي‌گردند و اگر هم نباشد، هر طور شده شبيه سازي ذهني و تخيل مي‌كنند و اهميت نمي‌دهند كه در واقع، چقدر ديگران با آنها تفاوت و اختلاف دارند و دردسرها از همين جا شروع مي‌شود..!

براي اينكه عزت نفس بالا داشته باشيد به شما پيشنهاداتي داريم :
براي از بين بردن عزت نفس پايين با خودتان به گونه اي مثبت صحبت كنيد،مانند يك دوست، يك حامي. با خود مهربان باشيد و به خودتان سخت نگيريد . خودتان را وقتي اشتباهي ميكنيد، ببخشيد و ويژگي هاي مثبتتان را ناديده نگيريد.
هرگاه با خود به صورت انتقادگرايانه صحبت ميكنيد يك لحظه مكث كرده و تمام ويژگي هاي خوبتان را به خود يادآور شويد. ميتوانيد از نظر دوستانتان را در مورد خودتان بپرسيد. مطمئن باشيد حرفهايي مثبت تر از آنچه فكرش را ميكنيد خواهيد شنيد.
براي از بين بردن عزت نفس پايين دست از مقايسه خود با ديگران برداريد. بپذيريد هركس زندگي خود را دارد و به تنهايي ارزشمند است . خودتان را همانگونه كه هستيد بپذيريد.
براي از بين بردن عزت نفس پايين نگراني در مورد آينده نداشته باشيد چراكه هيچكس كنترلي بر آن ندارد. بر اكنون تمركزكنيد.
ورزش كنيد . اين ميتواند اولين قدم به نشانه اينكه شما خودتان را دوست داريد باشد.
قاطع باشيد – نيازها ، خواسته ها ، احساسات ، اعتقادات و عقايد خود را با روشي مستقيم و صادقانه به ديگران بگوييد.
تمام اين فعاليت ها را روزانه انجام دهيد و به خودتان فرصت دهيد تا به عادت روزانه شما تبديل شود.

احساسات منفي مانند اضطراب، خشم، غم، افسردگي و... نشانه‌هاي هشدار هستند اما اگر شما با روشهاي مقابله‌اي مثل انكار، اجتناب و سركوب جلوي آنها را بگيريد و آنها را خاموش كنيد؛ ديگر به ريشه‌هاي اصلي آنها نمي‌رسيد!

۱- قبل از اينكه با خود كلنجار بروم كه واقعيت را چگونه بايد بپذيرم؛ اول بايد به اين نكته توجه كنم كه اصلا واقعيت به عنوان آنچه اكنون هست؛ چيست و چگونه من آن را درك كرده‌ام؟ واقعيت آنچه لزوما من فكر مي‌‌كنم، اعتقاد دارم و دوست دارم كه بايد باشد، نيست!